αρχιζω ασχετα.ειδα την εξιλεωση εδω και καιρο.και μου αρεσε παρα πολυ,ολα,θεμα,σκηνοθεσια,φωτογραφια,ερμηνειες.συγκινητικο και μεγαλο αλλα οχι βαρετο.
συνεχιζω σχετικα.η Κατσαριδα επισης,και αναφερομαι στην παρασταση και ουχι στο απεχθες εντομο,ηταν ωραια παρασταση.οχι για τρελα,αλλα σου αφηνε μια ωραια αισθηση.ευχαριστο,εξυπνο,πρωτοτυπο.χωρις σκηνικα,με δυο ατομα επι δυο ωρες πανω στη σκηνη(ευγε),πολυ καλοι και οι δυο ηθοποιοι αν και νεοτατοι.μπραβο τελικα,οχι ο,τι πιο καλο και βαρυ εχω δει αλλα απο τα πολυ καλα στο ειδος του.
καπου διαβασα οτι ειναι ντανταϊστικο μιουζικαλ(!,sic).ποιος ξερει καν τι σημαινει αυτο?τεσπα,οχι ακριβως αλλα μια αστεια και συγκινητικη ταυτοχρονα παρασταση που εχει ενα μηνυμα να περασει και δεν τρως τσαμπα την ωρα σου.
και λοιπον το ολο νοημα του εργου ηταν αν αυτο που νομιζουμε οτι θελουμε ειναι αυτο που θελουμε οντως και τι ειμαστε διατεθειμενοι να κανουμε για να πετυχουμε αυτο που του δινουμε τιτλο ως το "ονειρο" μας.και να συμπληρωσω οτι υπηρχε και ενα χαζομηνυμα του τυπου "οταν θες κατι πολυ ολο το συμπαν συνωμοτει για να το αποκτησεις".....πραγμα το οποιο με βρισκει εντελως αντιθετη.το συμπαν χεστηκε τι θες και τι δε θες εσυ κι εγω.και ουτως ή αλλως συνηθως δεν ξερεις τι ακριβως θες οποτε τι να σου κανει και το συμπαν?χιλια κομματια να γινει...γινε εσυ και λουσου και τις συνεπειες.
ειναι γεγονος τελικα νομιζω οτι αυτα που νομιζουμε οτι θελουμε συνηθως δεν εχουν τοση σημασια.και πανω στην επιδιωξη και την αναζητηση χανουμε αυτο που οντως εχει σημασια.χανουμε την ανθρωπινη επαφη,μια λιακαδα,μια βροχη,ενα πρωινο που ξημερωσε,ενα γλυκο,ενα πικρο γιατι οχι.και ας μη βγαλω κι εγω απεξω την ουρα μου...κι εγω τα χανω συχνα.αλλα και συχνα να μη με αδικω ξερω καλα να τα εκτιμαω.μονο που καμμια φορα με πιανει το αγχος του μελλοντικου.δηλαδη τωρα μπορει να περναω τελεια,αλλα σε 5 μερες θα γινει αυτο ή αραγε σε 1 μηνα τι θα γινει?να γιατι μου πηρε 4 χρονια για να περασω καλα στο φοιτητικο μου σπιτι και για να μην κλαιω επι διβδομαδου πριν την αποχωρηση απο την πατρικη εστια.το να κλαις λοιπον γιατι κατι θες ή δε θες και να χανεις την πορεια ειναι το ιδιο κακο με το να αγνοεις αυτα που θες γιατι ποτε δε θα γινουν ή γιατι ειναι δυσκολο να γινουν.
η κατσαριδα πηγε στο φεγγαρι,και στο δρομο εσωσε και τη ζωη μιας πεταλουδας.και στο φεγγαρι να μην πηγαινε θα εσωζε τουλαχιστον μια πεταλουδα στην πορεια.και καλυτερα κιολας γιατι πηγε.εμεινε και ευχαριστιοτανε τη θεα,δεν εσκαγε απο την αγωνια της για το ποτε θα γυρισει και πως.και που θα χασει τη θεα.
"καπου αναμεσα τριτη και τεταρτη πρεπει να παραπεσε η πραγματικη σου μερα".καλη και η τριτη,καλη και η τεταρτη,καλη και η δικη σου η μερα.και ολες θελουν το δικο τους χρονο να ευχαριστηθεις ο,τι εχουν να σου δωσουν.
"γιατι το θαυμα δεν ειναι πουθενα παρα κυκλοφορει μεσα στις φλεβες του ανθρωπου".
υ.γ.και για σενα που διαβαζεις,ο ποιητης λεει "που να μαζευεις τα χιλια κομματακια του καθε ανθρωπου".μην σκεφτεσαι τοσο πολυ τα πραγματα.πανε μονα τους,περνανε τα κατω και τα πανω τους και δε χωρανε σε στερεοτυπα.:-)
