Friday, July 25, 2008

οι ζωες των αλλων

ξενοικιασα το φοιτητικο μου διαμερισμα στο οποιο περασα 1-2 χρονια,κ αλλον ενα χρονο περασα σε αλλο κι αλλον ενα σε ενα-δυο αλλα...

εκτος των αλλων,αυτο που θα μου λειψει ειναι η τοση μοναξια που νιωσαμε,οχι μονο εγω αλλα και αλλοι φοιτητες που μειναμε μονοι μας.περιεργο αλλα συνεβη καποιες στιγμες.και το καλυτερο ειναι ο τροπος που ανακαλυψαμε για να τη ξορκισουμε.
ωραια η φοιτητικη ζωη κανεις δε λεει.εξοδοι,ολα πληρωμενα,κανεις πανω απο το κεφαλι σου,ερωτας...
ομως το σπιτι ωρες ωρες εμενε αδειο.τεσσερις τοιχοι,χωρις ψυχη περα απο σενα.και ισως κανενα χρυσοψαρο που χες παρει για να σπαει τη σιωπη(αλλα δε σκεφτηκες οτι ηταν καπως ατοπο..)και τοτε,με το βιβλιο ανοιχτο στην ιδια σελιδα για ενα 20λεπτο,κοιτωντας το ταβανι συνεβαινε αυτο που εσπαγε τη μονοτονια...

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
σε πολυκατοικιες με διαμερισματα κουτακια προορισμενα για φοιτητες,ενω η δικη σου καθημερινοτητα εμπαινε για λιγο στο mute,ξεκινουσε του γειτονα ή της γειτονισσας!απο το διπλανο,πανω,κατω,απεναντι διαμερισμα ακουγες μια αλλη ζωη,παρακολουθουσες τις εξελιξεις.ακουγες τον καυγα των αποπανω,τους ακουγες να κανουν ερωτα(καμμια φορα πολλες φορες!),να σπανε πραγματα,να κοπανανε πορτες,την ακουγες να παιρνει τηλεφωνο να τα πει ολα κλαιγοντας σε καποιον,την ακουγες να βαζει μουσικη,στεναχωρη το βραδυ και χαρουμενη το επομενο πρωι.οι χαρτινοι τοιχοι με τη μηδενικη μονωση,για να βγει φτηνοτερο το φοιτητικο διαμερισμα μας εδωσαν την ευκαιρια να παρακολουθουμε τις ζωες των αλλων με τροπο που εδω στην Αθηνα δεν ειχα βιωσει ποτε,ισως ομως σε αλλες περιοχες σε αντιθεση με τη δικη μου να ειναι κι εκει ετσι.καμμια φορα ταυτιστηκαμε τοσο που θελαμε να χτυπησουμε το κουδουνι να παρεμβουμε,αλλα τελευταια στιγμη συγκρατηθηκαμε.
χωρις να γνωριζομαστε γιναμε κομματι της καθημερινοτητας του αλλου κι ισως εμεις γιναμε το ιδιο στη δικη του.συναντηθηκαμε μονο τυχαια στις σκαλες και στο ασανσερ.μαθαμε να ακουμε μεταλ ή μακροπουλο θελαμε δε θελαμε,κι αυτοι αναγκαστηκαν να ακουνε διαφανα κρινα ή white stripes.μας κρατησαν ξυπνιους ενα βραδυ που ειχαν παρεα στο σπιτι μεχρι το πρωι,και πολλες φορες συνηδειτοποιουσες οτι η ωρα ειναι 5:30 το πρωι κι ομως σε ολα τα διαμερισματα υπηρχε φως κι ακομα κανεις δεν ειχε κλεισει τα ρολα.κι ας το παραδεχτουμε,εκνεριστηκα μια δυο φορες που ο νεαρος απο πανω μου συζητουσε με ενα φιλο του ωρες ολοκληρες αλλα περα απο τις ομιλιες δεν καταφερα να διακρινω τα λογια τους.να κρυφακουσω εστω μια φορα τι λενε οι αντρες μεταξυ τους.ας ειναι..
τωρα πισω στο νοτιο προαστιο.ή οι γειτονες ειναι πολυ αδιαφοροι,ή η μονωση καλυτερη,ή ο κοσμος ζει λιγοτερο...